درست است که هدف بیشینۀ مهاجران به کانادا دریافت اقامت دائم است، اما اقامت‌های موقتی که از طرق مختلف به دست می‌آیند نیز در این میان بسیار حائز اهمیت هستند. در این بین، اقامت موقت با ویزای کارآفرینی از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.
در حقیقت در بسیاری از برنامه‌های مهاجرتی دریافت اقامت موقت مجوزی برای دریافت اقامت دائم است. یکی از دلایل این اهمیت این است که در بسیاری از برنامه‌های مهاجرتی دریافت اقامت دائم فرایندی زمان‌بر است و گاهی می‌تواند تا 3 سال یا بیشتر طول بکشد؛ بنابراین، و از آنجایی که زمان عاملی حیاتی برای بسیاری از تجارت‌هاست، کارآفرین و یا صاحب تجارت با دریافت اقامت موقت می‌تواند راه‌اندازی و یا مراحل توسعۀ تجارت خود را در کانادا آغاز کرده و در خلال آن مراحل اقامت دائم خود را نیز طی کند.
چنین فرایندی در روند بسیاری از برنامه‌های مهاجرتی وجود دارد و متقاضیان از آن در طی مراحل اقامتی خود استفاده می‌کنند.
مثلا ویزای کارآفرینی C11 پیش شرط اقامت موقت را در خود دارا است، منتها متقاضیان از این ویزا برای حضور در کانادا همزمان با طی مراحل اقامت دائم خود از طریق یکی از برنامه‌های استانی استفاده می‌کنند و به مدت یک سال یا بیشتر در کانادا حضور پیدا کرده و تجارت خود را دنبال می‌کنند. اقدام از طریق برنامه خوداشتغالی کانادا یا اقامت دائم با ویزای کارآفرینی نیز به همین منوال است. افراد خوداشتغال از این طریق وارد کانادا شده و در یکی از استان‌ها مشغول به کار می‌شوند؛ این افراد پس از انقضای ویزای کار خود و با گزارشی که استان از فعالیت تجاری آنها ارائه خواهد داد، سپس وارد مراحل اقامت دائم از طریق برنامۀ پیشنهاد استانی PNP می‌شوند.
در حالت کلی دو مسیر برای دریافت اجازۀ کار موقت در کانادا وجود دارد:
دستۀ اول مجوزهای کاری هستند که به «سند ارزیابی تاثیر بر بازار کار» نیاز دارند؛
و دستۀ دوم مجوزهای کاری که به این سند نیاز ندارند.
1- مجوزهای کاری که به LMIA نیاز دارند
معمولا اگر کسب و کاری در کانادا بخواهد نیروی کاری از خارج از کانادا استخدام کند باید درخواست مجوز «سند ارزیابی تاثیر بر بازار کار» بدهد. این سند LMIA (Labor Market Impact Assessment) نام دارد و سندی است که نشان می‌دهد بازار کار کانادا به چنین نیروی کاری نیاز دارد و در عین حال چنین نیروی کاری در بازار کانادا وجود ندارد.
این سند همچنین نشان می‌دهد که این استخدام بر روی بازار کار کانادا تاثیر منفی نخواهد داشت چرا که طبق قانون اولویت در استخدام نیروی کار در کانادا افراد مقیم و تبعۀ کانادا هستند. بدین منظور کارفرما باید سه ماه پیش از فرستادن سند LMIA به ادارۀ Service Canada به مدت چهار هفتۀ متوالی برای نیروی کار مد نظر خود آگهی دهد و پس از پیدا نشدن نیروی کار مورد نظر این سند را به ادارۀ مربوطه ارسال کند. در صورت پیدا نشدن نیروی کار ارزش سند LMIA مثبت خواهد بود و کارفرما می‌تواند کارمند خود را از خارج از کانادا استخدام کند.
بنابراین متقاضیانی که پیشنهاد شغلی از یکی از کسب و کارهای کانادایی دارند می‌توانند از این طریق و با دریافت اجازۀ کار موقت وارد کانادا شوند.
2- مجوزهای کاری که به LMIA نیاز ندارند
سند LMIA می‌تواند برای بسیاری از کارآفرینان دردسرساز و دست و پاگیر باشد و به همین دلیل و به منظور تسهیل امر مهاجرت، ادارۀ مهاجرت مشاغلی را از این سند معاف کرده است. این مشاغل معمولا شغل‌هایی هستند که خدمات ویژه‌ای را به جامعۀ کاری و فرهنگی کانادا ارائه خواهند کرد.
برنامه‌های کارآفرینی و خوداشتغالی از این دست ویزاهایی هستند که نیازی به گرفتن سند LMIA ندارند؛ و متقاضی با گرفتن اجازۀ کار موقت وارد کانادا شده و سپس مراحل اقامت دائم خود را از طریق برنامه‌های استانی و یا دیگر شاخه‌های اقامت دائم به انجام می‌رساند.
بسیرای از مجوزهای کاری که نیازی به دریافت سند LMIA ندارند در ذیل برنامۀ IMP فهرست شده‌اند، که برنامۀ کارآفرینی و خوداشتغالی نیز از همین دسته هستند و با کد C11 شناخته می‌شوند.
یکی دیگر از مجوزهای کاری که به این سند نیاز ندارد، اجازۀ کاری است که متقاضیان می‌توانند از طریق برنامۀ استارت‌آپ دریافت کنند. همانطور که می‌دانید افراد شاغل در یک استارت‌آپ می‌توانند برای حضور پیش از موعد در کانادا و ایجاد کسب و کار خود اجازۀ کار موقت دریافت کنند. این اجازۀ کار برای افراد درگیر در استارت‌آپ بسیار حائز اهمیت است چرا که روند طولانی بررسی اقامت دائم در ویزای استارت‌آپ می‌تواند آسیب جدی به کسب و کار زده و حضور صاحبان استارت‌آپ در کانادا برای ایجاد کسب و کار خود حیاتی است.
