فهرست لحظات کلیدی ویدیو

02:21 | نکات اصلی درباره‌ی مالیات در کانادا

07:08 | مکانیسم پلکانی مالیات در کانادا

10:50 | راهکارهای قانونی کاهش مسئولیت مالیات

16:58 | پناهگاه‌های مالیاتی و انواع آن

اگر در کشوری مجبور به پرداخت مالیات هستید که آن مالیات پرداختی صرف اموری که باید نمی شود بحث پرداخت مالیات بسیار تلخ خواهد بود، ولی در کشوری مثل کانادا که شاید نحوه خرج کردن مالیات بهینه نباشد اما همیشه برای هر کسی راهی وجود دارد که ادعا کند که می تواند مالیات را بهتر خرج کند و به این ترتیب بقیه افراد جامعه را نیز با خود همراه کند و اصطلاحاً کنترل را در دست بگیرد. در نتیجه پرداخت مالیات در کانادا نه تنها یک وظیفه قانونی است بلکه یک وظیفه اخلاقی است.

اگر به عنوان شخصی که قصد دارد به کانادا بیاید و یا به عنوان شخصی که در کانادا زندگی می کند و عضوی از خانواده کانادایی هستید حتما بیشتر از اینکه پرداخت مالیات را یک کار قانونی بدانید یک کار اخلاقی بدانید و مطمئن باشید که مالیات را پرداخت می کنید. البته که از تمام مزایا و قابلیت هایی که قانون در اختیار شما برای پرداخت کمترین میزان مالیات قرار می دهد استفاده کنید اما هرگز از پرداخت مالیات فرار نکنید چرا که پرداخت مالیات است که کانادا را به کانادا تبدیل کرده است. در ابتدا به بررسی یک سری از نکات اصلی و ابتدایی درباره پرداخت مالیات می پردازیم چرا که با توجه به اینکه مقوله بسیار گسترده و پیچیده ای است متاسفانه امکان پرداختن به جزئیات را در این قسمت نداریم:

اولین نکته درباره پرداخت مالیات در کانادا در نظر گرفتن این نکته است که در زمینه مالیاتی درباره چه شخصی صحبت می کنیم. چرا که مشخص کردن مسئولیت حقوقی آن شخص مسئولیت مالیاتی آن را مشخص می کند. آیا راجع به یک شخص حقیقی صحبت می کنیم یا یک شخص حقوقی مانند یک شرکت چرا که یک شرکت دارای یک هویت مستقل حقوقی از سهامداران و مدیران آن است.

دومین نکته در نظر گرفتن وضعیت اقامتی شخص است. چرا که وضعیت اقامتی رابطه مستقیمی با مسئولیت مالیاتی فرد دارد. اگر فرد با تعریف قانون مالیاتی مقیم کانادا باشد نسبت به تمام درآمدهای خود چه در کانادا و چه در خارج کانادا، موظف به پرداخت مالیات در کانادا می باشد. ولی اگر براساس تعریف قانون مالیاتی مقیم کانادا شناخته نشود در نتیجه مسئولیت مالیاتی در کانادا نخواهد داشت. اگر منظور از شخص یک شرکت ثبت شده در کانادا باشد مقیم کانادا شناخته می شود حتی اگر در کانادا ثبت نشده باشد ولی کنترل آن و اعضای اصلی آن در کانادا باشد و اتفاقات اصلی آن در کانادا باشد مقیم کانادا حساب می شود. اگر شخص یک فرد حقیقی است بسته به اینکه فرد در کانادا خانه دارد یا ازدواج کرده باشد یا دارای فرزند باشد یا عضو انجمنی باشد یا گواهینامه داشته باشد و درآمد داشته باشد و بر اساس روابط اجتماعی و بررسی فاکتورهای زیادی که اگرچه در قانون مالیات بر درآمد نیست ولی در رویه قضایی و تعریف دادگاه ها از اقامت دائم وجود دارد. ذکر این نکته که اگر شخصی بیش از ۱۸۳ روز در کانادا اقامت فیزیکی داشته باشد به صورت اتوماتیک مقیم کانادا محسوب می شود حائز اهمیت است.

نکته سوم ذکر این مطلب است که مالیات در کانادا دارای دو بخش فدرال و استانی است که به دلیل ساختار و نظام سیاسی در کانادا می باشد. قانون اساسی یک سری مسئولیت ها مثل قانون کیفری، بانکداری، روابط خارجی، شهروندی و… را به عهده دولت فدرال و یک سری مسئولیت ها مثل شهرداری ها، بیمارستان ها، شرکت ها، زندان ها، آموزش و پرورش و… را به عهده دولت های استانی گذاشته است. در نتیجه هر کدام از این ها با توجه به مسئولیت هایشان و برای انجام آن ها به پول مالیات نیاز دارند. بنابراین همه مالیات ها در کانادا دارای دو بخش فدرال و استانی می باشد.

نکته چهارم موضوع مالیاتی است که مسئولیت مالیاتی فرد را تعیین می کند. مثلا مالیاتی که راجع به آن صحبت می کنیم درباره درآمد یعنی حقوقی که فرد دریافت می کند یا درآمد از روش های مختلف سرمایه گذاری بوده است. مالیات کالا و خدمات که در ایران به نام مالیات ارزش افزوده شناخته می شود که در کانادا HSE نام دارد یعنی وقتی کالا یا خدماتی را خریداری می کنید مجبور به پرداخت مالیات می شوید. مالیات بر ثروت که در حال حاضر در کانادا وجود ندارد ولی کلا به این صورت کار می کند که مثلا فردی  که بیشتر از ۱۰ میلیون دلار سرمایه دارد سالیانه ۱ درصد مالیات در نظر گرفته شود. مالیات هدیه و ارث هنوز در کانادا وجود ندارد.

مالیات در کانادا به صورت پلکانی محاسبه می شود و مثلا در مالیات بر درآمد مسئولیت مالیاتی فرد با افزایش درآمد بیشتر می شود. مثلا برای محاسبه مالیات پرداختی فردی به عنوان شخص حقیقی در استان اونتاریو با درآمد ۲۲۲ هزار دلار در سال تا سقف ۴۶۲۲۶ دلار ۵ درصد، از ۴۶ تا  ۹۲ هزار دلار ۹  درصد، از  ۹۲ تا ۱۵۰ دلار ۱۱ درصد، از ۱۵۰ تا ۲۲۰ هزار دلار ۱۲ درصد، از ۲۲۰ تا ۲۲۲ هزار دلار ۱۳/۱۶ درصد برآورد میزان مالیات استانی فرد می باشد. مالیات فدرال نیز به صورت پلکانی و بر اساس میزان درآمد فرد محاسبه می شود و مجموع این دو میزان مالیات پرداختی شخص خواهد بود. برای محاسبه مالیات شرکت ها در بخش فدرال و در بخش استانی نیز دستورالعمل مشخصی وجود دارد. در کانادا به منظور ترغیب کارآفرینی برای شرکت ها از نظر مالیاتی دستورالعمل بهتری نسبت به اشخاص وجود دارد. که شامل مالیات فدرال و استانی می شود. مثلا برای شرکتی در استان انتاریو با درآمد تا سقف ۵۰۰ هزار دلار ۳/۲ درصد و هرچه بیشتر از ۵۰۰ هزار دلار ۱۱/۵ درصد مالیات در نظر گرفته می شود که این قانون و درصد مالیاتی ها در سایر استان ها متفاوت است. به کمک لینک زیر می توانید به اطلاعات ذکر شده دسترسی پیدا کنید. 

نکته بعدی راهکارهای قانونی کاهش مسئولیت مالیاتی است و اینکه چگونه می توان در پناه قانون میزان مالیات پرداختی را کاهش داد. به کمک کسورات می توان از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی داریم کم کنیم. برای شخص حقیقی که حقوق دریافت می کند با کثر مبالغ مربوط به هزینه های پزشکی، هزینه های مراقبت از کودکان، شهریه، بهره وام تحصیلی و… و با توجه به جزئیات هر یک میزان مالیات پرداختی را محاسبه کنید. ولی برای شخصی که در کنار کاری که حقوق دریافت می کند کار دیگری به صورت خوداشتغالی داشته باشد، این امر به فرد این اجازه را می دهد که بسیاری از هزینه هایی که برای انجام کار خوداشتغالی انجام می دهد از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارد کسر کند. هزینه هایی مانند هزینه تلفن، پارکینگ، اجاره بخشی از خانه که جهت دفتر کار، کار خوداشتغالی استفاده می شود و تمام هزینه هایی که با راهبرد اهداف شرکت و با نیت انتفاع از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارد کسر کند. بنابراین پیشنهاد می شود که در کنار کاری که حقوق دریافت می کنید به این مسئله فکر کنید که چطور می توانید یک کار خوداشتغالی هرچند کوچک هم داشته باشید تا از آن طریق بتوانید خیلی از هزینه های اجرایی را از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارید کم کنید. در مورد شرکت هم به همین صورت می توان خیلی از هزینه هایی مثل تبلیغات، بازاریابی، بیمه، ماشین و کلا هزینه هایی که برای راهبرد اهداف شرکت و به قصد انتفاع انجام می دهید را از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارید کسر کنید.

اعتبارهای مالیاتی گزینه دیگری است که می توانید از آن استفاده کنید. اعتبارهای مالیاتی به درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارید مربوط نمی شود و اعتباری است که مستقیما از میزان بدهی مالیاتی شما کسر می کند. اعتبارهای مالیاتی در کانادا به دو صورت می باشد: قابل استرداد و غیر قابل استرداد. در نوع غیر قابل استرداد فقط تا جایی کار می کنند که مسئولیت مالیاتی شما را به صفر می رساند، بعد از آن اگر از اعتبار شما باقی مانده باشد دولت آن مبلغ را به شما پرداخت نمی کند. در نوع قابل استرداد نه تنها بخشی از آن به صفر کردن مالیات شما کمک می کند بلکه هر مقدار از آن باقی مانده باشد دولت آن مبلغ را در قالب چک برای شما ارسال خواهد کرد. برای مثال از اعتبارهای مالیاتی شخصی می توان به یکی از معروف ترین آن ها HSE  اشاره کرد. به شما پیشنهاد می کنیم اگر در کانادا زندگی می کنید و درآمدی ندارید، درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارید را اعلام کنید زیرا در این صورت با توجه به شرایط تان شما برای اعتبارهای مالیاتی زیادی که در کانادا وجود دارد واجد شرایط می شوید. اگر شما یک شرکت هستید، دولت کانادا در یک سری از زمینه های صنعتی اعتبارهای مالیاتی خوبی در نظر گرفته است که فعالیت در آن حوزه کسب و کار مثل مدیا، فیلم، انیمیشن، حوزه تولید، پایداری زیست محیطی را ترغیب و تشویق کند. یکی از معروف ترین اعتبارهای مالیاتی در کانادا که آن را از سایر رقبای خود در جهت ترغیب کارآفرینان متمایز می کند اعتبار مالیاتی (SR&ED) Scientific Research and Experimental Development می باشد. اگر شما یک شرکت کانادایی باشید که اصطلاحاً CCPC  (Canadian Controlled Private Corporation) گفته می شود، می توانید تا سقف ۳۵ درصد از تمام هزینه هایی که صرف R&D  ) Research & Develop ( می کنید و تحت برنامه SR&ED می گنجد را به صورت قابل استرداد از دولت دریافت کنید که هدف آن ترویج و حمایت از تحقیق و توسعه در کاناداست. اما اگر یک شرکت غیر کانادایی باشید می توانید تا سقف ۱۵ درصد از هزینه های R&D را در قالب اعتبار مالیاتی دریافت کنید با این تفاوت که به صورت غیر قابل استرداد می باشد. SR&ED بسیار برنامه خوبی برای کسب و کارهای استارت آپی و نوآورانه  که فعالیت های تحقیق و توسعه زیادی دارند، می تواند باشد.

آخرین نکته صحبت درباره پناهگاه های مالیاتی (Taxes Shelter) است. منطق آن به این صورت است که فرد به عنوان یک شهروند یا مقیم کانادا یک روزی بازنشسته می شود و بنابراین درآمد او کاهش پیدا می کند در نتیجه یک سری مشوق ها را در اختیار فرد قرار می دهد تا بتواند برای بازنشستگی برنامه ریزی بهتری داشته باشد و دولت به عنوان مزیت تمام سرمایه گذاری ها او را تا زمانی که این پول را دریافت می کند از مالیات معاف خواهد کرد. این برنامه RRSP (Registered Retirement Saving Plan) هر مقدار پولی که شخص در آن قرار می دهد مالیات پذیر بوده و می تواند از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارد کم کند و آن زمانی که پول را از RRSP خارج می کند باید مالیات آن را پرداخت کند چرا که به درآمد فرد اضافه می شود. منطق آن به این صورت عمل می کند که در واقع فرد تا زمانی که شاغل است و درآمد دارد به RRSP مراجعه نمی کند و زمانی که بازنشسته شد و درآمدی نداشت پول را از RRSP خارج می کند و در نتیجه در طول زمان مالیات بسیار کمتری پرداخت می کند. RESP  (Registered Education Saving Plan) برای زمانی استفاده می شود که فرد برای هزینه تحصیل فرزندانش در دانشگاه برنامه ریزی می کند.

TFSA (Tax Free Savings Account) که از سال ۲۰۰۹ راه اندازی شده و برای همه قابل استفاده بوده و نکته مثبت آن این است که مشارکت در آن از درآمدی که نسبت به آن مسئولیت مالیاتی دارید کسر نمی کند و هر موقع که از آن پول خارج کنید هیچ مالیاتی پرداخت نمی کنید. بر اساس اعلام دولت هر سال در یک بازه زمانی یک مبلغی را باید پرداخت کنید. اگر تا کنون در این برنامه مشارکت نکرده اید نگران نباش چرا که بر اساس سن از سال ۲۰۰۹ تا الان محدوده مشارکت شما محفوظ بوده و الان می توانید وارد شوید. این برنامه فرصت سرمایه گذاری ایی به شما می دهد که در آن بدهی مالیاتی نخواهید داشت.